ده نكته درباره سيزده آبان
1) در اين حضور خياباني، كودتاگران با نقشه نظامي به خيابان آمدند. تمام كوچه ها را شناسايي و بر اساس آن، تلاش كردند مردم را با هدايت اجباري به كوچه هاي اطراف هم باعث تفرق آنها شدند و بنابراين از تجمع گروه ها جلوگيري كردند و هم كنترل بيشتر بر مردم پيدا كردند.
2) به وفور نيروهاي سركوبگر از مردم فيلمبرداري كردند تا براي تظاهرات بعدي آنها را شناسايي كنند.
3) از خشونت سركوبگران چيزي كم نشده بود، جز كشتن با تير مستقيم كه هنوز خبر موثقي از آن دريافت نشده است.
4) بسيجي ها با انتظام و لباس فرم مشخص تري آمده بودند كه نشان دهنده تمركز آنها بر سركوب سازماندهي شده مردم بود. از اين رو، سبزها بايد درباره استمرار جنبش فكر كنند زيرا سركوبگران نيز در سر، سازماندهي بيشتر براي سركوب و متوفق كردن جنبش مي پرورانند.
5) اكنون تا حدي چهره سبزها و سركوبگران براي هم آشنا شده است. در هر تظاهرات ما شاهد چهره آشناي آنها شده ايم. يكي از سركوبرگران كه معمولا به دور از درگيري ها در گوشه اي از خيابان مي ايستد و با موبايلش به بسيجي ها خط مي دهد كه چه كار كنند، شناسايي شده و هر بار در درگيري ها ديده مي شود. بنابراين بايد براي اين مسئله فكري كرد. تا جاي ممكن چهره ها را تغيير دهيم و از اين سركوبگران آشنا در خيابان فاصله بگيريم. استفاده از ماسك تا جايي كه جلب توجهِ سركوبگران نشود، ضروري است.
6) سبزهايي كه همديگر را مي شناسند، در هر تظاهرات با هم قرار مشخص بگذارند كه چه كارهايي بايد انجام دهند. فرضا اگر يكي زخمي شد چگونه سريع عمل كنند و در آن لحظه كاسه چه كنم در دست نگيرند. اگر يكي دستگير شد همان لحظه چه كار كنند.
گروهاي دوست بايد با هم صحبت كنند كه چگونه بسيجي ها را در كوچه هايِ از قبل شناسايي شده، در دام بياندازند. آنها بايد فكر كنند اگر سركوبگري را دستگير كردند بايد با او چكار كنند. حتي الامكان خشونت نكنند. كارت شناسايي او را ضبط كنند. فورا كسي از چهره اش عكس بگيرد. لوازم سركوب او را در همانجا در حضور خودش معدودم كنند. اگر فرصت باقي است از او تعهد كتبي بگيرند كه ديگر در تظاهرات شركت نكند. اين مدارك را در اينترنت منتشر كنند.
قرار و مدارهاي دوستان سبز بايد كاملا امنيتي باشد. حتي الامكان كسي از كارهاي آنها خبردار نشود. كارهاي آنها بايد عادي باشد. به گونه اي به اطرافيان خود بفهمانند كه اگر دستگير شدند، براي آنها چكار انجام دهند.
7) هر يك از افراد جنبش در هنگام حضور خياباني بايد مراقب خود باشند. تا جاي ممكن تلاش كنند به دست مزدوران نيافتند. براي اين كار فرضا بايد كوچه ها و خيابان را براي فرار از قبل شناسايي كنند.
8) حتي الامكان از خشونت پرهيز كنند اما در هنگام حضور خياباني براي آزادي دوستانشان از چنگ سركوبگران تمهيداتي را در ذهن داشته باشند.
8) از ياد نبريم به هر طريق ممكن در مناسبات بايد در خيابان حضور داشت از اين نظر تشويق ديگران كه ترديد دارند و متقاعد كردن آنها اهميت دارد. هرچند كه خطرات احتمالي نيز بايد به آنها گفته شود. هرچه آگاهي بيشتر باشد فرد بهتر مي تواند از جان خود محافظت كند.
9) در درگيري هاي خياباني در درجه اول چگونگي محافظت از خود است. اين به معناي ترسيدن يا بي اعتنا بودن به دوستان خود نيست (در جاي خود بايد ايثار كرد، كاري كه تا الان اعضاي جنبش از خود نشان داده اند). بايد به اين فكر بود كه هر فرد به گونه اي در تظاهرات بعدي بايد شركت كند بنابراين سلامت بودن و بودن او اهميت دارد. در اين ميان آمادگي بدني نيز مهم است.
10) سركوبگران تمرين مي كنند تا بهتر بتوانند خشونت كنند. ما بايد تمرين كنيم تا دست كم كمتر خشونت كنيم. بيش از هرچيز اين نكته براي آينده جنبش اهميت دارد.
