ترس كودتاگران

ترس كودتاگران

مدت هاست كه تلويوزيون را درخانه براي خود تحريم كردم. ديشب كمي دراز كشيدم و با خودم گفتم اين نكبت را روشن كنم ببينم چه آشغالي دارد. برنامه لاوجود دو قدم تا صبح بود. خوشبختانه آدم هاي فهيم به عنوان ميمهان برنامه از شركت در آن خودداري مي كنند. ديشب هم گويا مثل شب هاي پيش جناب صالح علاءِ خوش غيرت كه درتمام مدت كودتا همكار ي خودش را با تلويزيون كودتا حتي براي يك شب هم قطع نكرد، داشتند با كاكاوند سر هم ديگر را مي تراشيدند. زماني كه من روشن كردم، ديدم كاكاوند دارد درباره شعر ياس مهدي اخوان ثالث بعد از كودتاي 28 مرداد حرف مي زند كه بله الان هم سالگرد كودتاست و اخوان شعرش، شعر ياس است اما نه از آن ياس هايي كه آدم ها در خودشان فرو بروند... كه يك دفعه صالح علاءِ خوش غيرت برگشت به او گفت ببخشيد از پشت دوربين مرتب به من مي گويند وقت تمام است. در حالي كه كاكاوند بحثش را درباره شعر بعد از كودتا تازه آغاز كرده بود. كودچيان حواسشان جمع است كه هر جا ، حتي در برنامه فرمايشي خود، اعمال سانسور و سركوب كنند. اين مسئله البته نشانه ترس بي حد و حصر آنهاست. آنها از هم اكنون از هر چيز كوچك و درشت به لرزه در مي آيند. ترس كودتاگران، پاشنه آشيل آنهاست. جنبش سبز بايد اين ترس را مغتنم بشمارد، جنبشي كه ديگر پرواي جان خود را در راه آزادي و عدالت و تساوي ندارد، از چه چيز كودتاگران و جنايتكاران مي ترسد؟